czwartek, 21 maja 2015

O górach lodowych

Powiem ci, Drogi Czytelniku, że ludzie są trochę jak góry lodowe.
Nad wodą poznania widzimy jedynie ich szczyt, niewielką część: wygląd zewnętrzny, może czasami poglądy czy zainteresowania, którymi zechcą podzielić się z otoczeniem. Tymczasem większość człowieka pozostaje pod wodą - to jest  w  u k r y c i u . 
Mimo najlepszych chęci nie posiadamy zatem, i prawdopodobnie nie jesteśmy w stanie posiąść, pełnego obrazu o człowieku. Na podstawie zaledwie ułamka osoby - jakże prosto skrócić tok myślowy i wysnuć pochopne wrażenie o nim.
Jeżeli drażni cię czyjaś obecność - widocznie za mało go jeszcze znasz!

Ludzie też jak lodowe góry dryfują po morzach i oceanach. Czasem dwie góry zderzą się i trudno powiedzieć, co z tego wyniknie.

poniedziałek, 11 maja 2015

Człowiek i morze

Człowieku wolny! Zawsze kochać będziesz morze.
Morze jest twem zwierciadłem. Ujrzysz w niem twą duszę,
W nieskończonych fal piennych mgle i zawierusze,
A myśl twa niemniej gorzkiej ma głębi bezdroże.

Lubisz grążyć się w własnych obrazów odbicia:
Pieszczą je twoje oczy, ramiona, — a serce
Zapomina o własnej żywota rozterce,
Słuchając jego skargi, zawodzeń i wycia.

Równie dumni i mroczni jesteście oboje:
Człowieku, nikt nie zbadał dna twego tajnicy!
Morze, nikt nie zna bogactw twych skrytej skarbnicy!
Tak zawistnie strzeżecie tajemnice swoje.

A przecie wieki przeszły w bezdennej otchłani,
Odkąd wzajemna walka na siebie was żenie —
Takeście ukochali ból, śmierć i zniszczenie,
O wieczyści wojowie — bracia niezbłagani!

Charles Baudelaire "Człowiek i morze" [przeł. B. Ostrowska]