O Wielkiej Nocy

Żeby zbliżyć się choć trochę do zrozumienia

wielkiej tajemnicy miłości Boga do człowieka

należy przyjrzeć się ludziom Misterium

Kajfaszowi

mężowi stanu

któremu na sercu ciążyło dobro narodu

który podjął słuszną jego zdaniem decyzję

Piłatowi

zmęczonemu namiestnikowi

strażnikowi porządku publicznego w niegościnnej prowincji

Żołnierzom Imperium

ludziom pracy na służbie

okrutnym bo znudzonym przebywaniem w oddali

od domów rodzinnych i winnic Rzymu
Judaszowi

chciwemu zdrajcy

a przecież właściwemu człowiekowi na właściwym miejscu

bez niego nie wydarzyłoby się to co się wydarzyło

Faryzeuszom

mściwym i bezwzględnym z powodu urażonej dumy

gotowym na śmierć Człowieka by przed bluźniercą

uchronić Tradycję
Tłumowi z placu pretorium

temu samemu tłumowi

który parę dni wcześniej radośnie witał Jezusa w Jerozolimie

który miał jeszcze w pamięci cuda i łaski

jakie spłynęły na udręczoną ziemię w tych świętych dniach

gdy Zbawiciel przebywał pośród ludzi

Barabaszowi

mile przecież zaskoczonemu popularnością wśród ludu

schwytanemu za uczestnictwo w zamieszkach a tu proszę

nagle taka sława i cześć

Szymonowi Piotrowi

przekonanemu o sile ducha

w godzinie próby złamanemu jak zapałka

powstanie później i z nową mocą

przewodzić będzie rozproszonym chrześcijanom

Apostołom

przerażonym bo miało być pięknie

a rozproszonym niczym stado owiec bez pasterza

bez odwagi by spojrzeć na konającego Mistrza

Weronice

Szymonowi z Cyreny

Niewiastom

świadomym lub nie pomocnikom Bożym

Złoczyńcom

Dismasowi i Gestasowi

przypadkowo zamieszanym w niezwykłą historię

Maryi

udręczonej pod Krzyżem

przez łzy patrzącej na ostatnie chwile dziecka

los ten przeczuwała zapewne już długo 

przed tragicznym końcem

Tylu ich było Panie

Tyle smutku zwątpienia

Tyle łez i strachu i śmierci

A jednak ludzie dobrzy

A jednak Zbawienie

A jednak Miłość

co zwycięża

co przetrwa wszystko